پروتکل MPLS از زمانیکه حمل بسته های شبکه به کمک برچسب (Label) انجام پذیرفت، بوجود آمد. مانند روتر که توسط IP عمل می کند.
پروتکل MPLS برای حل برخی از مشکلات مشتریان مانند کند شدن روتر ها در شبکه های کلان و زیر فشار بوجود آمد تا با مکانیزمی ساده تر مثل Label زدن ترافیک را در شبکه های آنها از بین ببرد که با پیشرفت روتر ها نیاز چندانی به MPLS برای حل این مشکل احساس نشد، از این پروتکل به دلیل توانایی های زیاد در Traffic Engineering – Quality of Services و همچنین Virtual Private Networks و Any-Transport over MPLS AToM استفاده فراوان می شود.
استفاده از MPLS به همراه IP این امکان را می دهد که هر چیزی را که بخواهیم منتقل کنیم. اضافه کردن label به بسته ها باعث می شود که بتوانیم در یک بستر MPLS پروتکل های غیر IP را منتقل کنیم، همچنین این پروتکل میتواندIPv4 ، IPv6 ، Ethernet HDLC ، PPP و دیگر تکنولوژی های لایه دو را برای ما منتقل کند. (به این دلیل به آن Multi-protocol میگویند).
به MPLS لایه ۲ و ۵ را اختصاص داده اند، چیزی میان Ethernet و IP که به آن مدل ارتقا یافته ATM و Frame-Relay میگویند.
تنها دستگاهی که از سمت client با MPLS کار میکند روتر است، پس به عنوان مشترک کار چندانی به ساختار درونی MPLS نداریم و تنها به روتر سمت سرویس دهنده (Provider Edge – PE) متصل شده و به کمک BGP یا هر روش دیگر؛ از شبکه های دیگر خود متصل به MPLS با خبر شده و اطلاعات خود را از میان ابر MPLS عبور میدهیم.
