مولکول‌های فوق‌العاده سرد به زودی توانایی ذخیره‌سازی معادل صدها برابر هارددیسک‌های فعلی را در اختیار ما قرار خواهند داد. این بدین معنی است که می‌توان با این روش 5300 فیلم را روی هارددیسکی که ابعادش کمی بزرگ‌تر از یک تمبر پستی است جای داد.
محققان دانشگاه منچستر انگلستان نشان داده‌اند که با کنترل خاصیت مغناطیسی هر مولکول، امکان ساخت هارددیسک‌هایی با توانایی ذخیره‌سازی بیش از 30.8 ترابایت داده در هر سانتی‌متر مربع فراهم خواهد شد. از آنجاییکه خاصیت مغناطیسی این مولکول‌ها بسیار ناپایدار است باید آن‌ها را تا دمای منفی 213 درجه سلسیوس سرد کنیم. هرچند از این روش ذخیره‌سازی اطلاعات نمی‌توان در ابزارهایی نظیر تلفن‌های همراه استفاده کرد اما راهکار بسیار مناسبی برای ذخیره اطلاعات در مراکز داده خواهد بود.
در ذخیره‌سازی دیجیتال داده‌ها، خاصیت مغناطیسی اهمیت زیادی دارد. هارددیسک‌های مغناطیسی کامپیوترها، متشکل از انبوهی از نواحی مغناطیسی بسیار کوچکی است که هر کدام یک بیت اطلاعات را ذخیره می‌کنند. این نواحی مغناطیسی کوچک مانند آهنرباهای معمولی، قطب شمال و جنوب دارند و داده‌ها از طریق جهت‌دهی به این میدان‌های مغناطیسی در قالب صفر یا یک ذخیره می‌شوند. زمانیکه شما هارددیسک کامپیوتر را خاموش می‌کنید، این جهت‌ها که در حقیقت داده‌های ذخیره‌شده هستند بدون تغییر باقی خواهند ماند. اما یک مولکول تنها، جهت مغناطیسی خود را حفظ نخواهد کرد مگر اینکه در یک میدان مغناطیسی قرار گیرد و همین ویژگی سبب شده است که علاقه چندانی به استفاده از مولکول‌ها برای ذخیره‌سازی اطلاعات وجود نداشته باشد. به همین دلیل است که تا به امروز کوچکترین هارددرایو ساخته شده حدود 25 نانومتر بوده است.
اما محققان دانشگاه منچستر در تلاش هستند با کاهش دما و رساندن آن به منفی 213 درجه سلسیوس، به مولکول کمک کنند تا جهت مغناطیسی خود را از یاد نبرد. هر چند این میزان کاهش دما یک رکورد محسوب می‌شود اما این گروه قصد دارند دما را به منفی 196 درجه سلسیوس که دمای نیتروژن مایع است برسانند. درصورت موفقیت این پروژه، می‌توانیم انتظار داشته باشیم که درآینده مراکز داده به ذخیره‌سازهای مولکولی مجهز شوند و از نیتروژن مایع برای خنک‌سازی این ذخیره‌سازها استفاده کنند. به گفته این محققان، چنین دستاوردی حتی امکان پیاده‌سازی ذخیره‌سازهای مولکولی در فضا را نیز فراهم خواهد کرد زیرا دما در آنجا منفی 270 درجه است.
لازم به یادآوری است که مولکول‌های فوق سرد تنها گزینه برای ذخیره داده‌های آینده نیستند. چندی قبل گروهی از محققان دانشگاه هاروارد از ابزار ویرایش ژن موسوم به CRISPR برای ذخیره یک فایل ویدیویی در دی‌اِن‌اِی استفاده کردند و محققان انگلیسی هم از لیزر برای ذخیره صدها ترابایت داده روی دیسک‌های شیشه‌ای بسیار کوچک بهره بردند.
